These boots are made for walking

Afgelopen weekend samen met Griet de 10km gelopen van de Natuurloop, georganiseerd door de KWB van Meerhout-Berg. Leuk, maar ik moet wel opmerken dat ik zonder haar een stuk trager zou hebben gelopen (nu 1h04m over 9km800m), want de zondag is normaal gereserverd voor long slow distance loop. Ook beste vermelden dat het geen ‘wedstrijd’ was, maar een jogging met vrije start – anders had ik Griet met geen stokken meegekregen.

Soit, het ging al bij al vlot, laatste weken zijn de trainingen doorgaans ook pijnvrij (of toch zo goed als). Wel trainen op de weg hier, en niet in het bos, omdat ik vermoed dat de zachte ondergrond (na veel regen) een deel van de oorzaak is van de pijn.

En een beetje in dubio om mijn verwachtingen nog maar een beetje naar beneden bij te stellen. Of beter: herbekijken wat nu precies het doel is. Ik loop graag, zeker in mooi weer in het bos- ik kan echt genieten van de natuur, en ik zal dat ook blijven doen. En enerzijds heb ik een aantal wedstrijden in de buurt opgelijst waar ik misschien wel aan de start wil gaan staan (na het naar beneden stellen van de verwachtingen de vorige keer: de kort afstanden, pakweg 5 km), maar zelfs dat begin ik in vraag te stellen. Uiteindelijk ga ik lopen voor het plezier (zie boven: in de natuur), maar voor de rest is het voor de gezondheid, de conditie. En om dat vol te houden kan ik er maar beter zoveel momgelijk plezier aan beleven. Natuurlijk is het opstellen van trainingsschema’s en doelstellingen per wedstrijd fun… maar echt snel zal ik niet (nooit?) worden. Dus is dat misschien niet de beste motivator. Plus: als ik echt doelstellingen wil halen, moet ik hard trainen. Op zich is dat wel leuk, maar dan komen er misschien wel snel terug klachten of blessures opduiken. En dat kan ik wel missen.

Dus als ik het eigenlijke doel voor ogen wil houden, moet ik gewoon proberen drie keer per week te sporten, voor telkens minstens een half uur. Kan dat onder de vorm van lopen in het bos, dan is dat prima. Maar lopen op straat, een klein uurtje op home of cross-trainer – of waarom niet, gewoon de fiets – moet even goed kunnen. En wie weet loop ik nog wel een paar keer een wedstrijd mee. Voor de fun, de sfeer… den hoop aan te vullen… maar zonder echte doelen.

(originally posted: 19-01-2012 16:20)

Een week voor de bosloop had ik tijdens/na een lange duurloop stevige pijn gekregen in mijn linkerknie. Beetje vreemde pijn: midden de knieschijf zelf. Aangezien het toen erg koud en vochtig was, het daar maar aan toe geschreven. Achterafgezien lag het misschien eerder aan de route: andere stuken van de bossen van Merode genomen, en die lagen er bij momenten erg drassig/modderig bij. Bij de bosloop zelf niet echt veel last van gehad, nadien des te meer: paar weken buiten strijd geweest. Ik had er niet alleen bij sporten last van, maar ook bij trappenlopen en (vooral) bij file rijden.

Maar goed, stilzitten is ook niet echt mijn ding. Eerst eens geprobeerd op cross-trainer (matig succes), en dan maar terug beginnen lopen. Maar op de weg in de plaats van in het bos. En tot mijn verbazing ging dat zo goed als pijnvrij. Al ging het wel gepaard met slecht nieuws: door op de (openbare) weg te lopen, kon ik ook in Google Maps de route tekenen, en de afstand berekenen. En wat bleek… een route van 5,77 km (Google Maps) was op mijn horloge meer dan 6 km. Wat betekent dat de afstand van de bosloop dus waarschijnlijk wel klopte. En ik dus niet aan 11 km/u heb gelopen zoals gehoopt/verwacht, maar eerder aan een stuk of tien per uur zat. Toch redelijk ontgoocheld.

Maar goed, ik kan dus op de openbare weg trainen. Minder mooi dan bos, maar als ik daardoor minder last heb van blessures… Het zou ook een stuk sneller moeten gaan – op harde ondergrond kan je nu eenmaal sneller lopen, ook al omdat je niet continue moet zoeken om putten, plassen en andere obstakels te vermijden. Benieuwd wat het geeft. Nog steeds niet aan uit of ik me nu meer naar de lange afstanden (10 mijl, halve marathon) ga richten, of de kortere (5 6 km). Trainingsschema wordt eerder dat van hale marathon/10 mijl, maar dat is evengoed om voldoende trainingsvolume te halen. Kwestie van caloriën te verbranden, uithoudingsvermogen/conditie te verbeteren/onderhouden…

Plan is wel om volgende week of zo al eens een nieuwe maximum hartslagtest te doen.

(originally posted: 30-12-2011 07:47)

Zondag was mijn eerste afspraak: Bosloop in het domein Keiheuvel, Balen. Conditioneel moest het wel ok zijn: vlot mijn drie trainingen per week gehaald, met twee weken terug zelfs een week van meer dan 30 km. Om nog maar net terug te zijn begonnen, niet slecht. Dat vertaalde zich ook in behoorlijke ochtendwaarden: rusthartslag van 50, gewicht van 84 kg. Spijtig genoeg had die 30 km me ook een pijnlijke knie opgeleverd (rare plaats: dwars over midden van linkse knieschijf). Maar de supercompensatieweek had de klacht wel verminderd, dus viel al bij al mee.

Half uurtje voor aanvang geparkeerd, en dat bleek wel voldoende op tijd om in te schrijven – een kaartje, geen borstnummer, en dus ook geen tijdsopname of rangschikking – en toiletbezoek. Weer was een beetje vreemd: winderig, zwaar bewolkt, en er was kans op regen voorspeld. Niet echt koud (graad of zeven), en dus maar voor twee dunne onderlagen gegaan, met windjack erboven. En muts en handschoenen, al waren die laatste feitelijk niet nodig (gelukkig heeft mijn windjack zakken, ik kon ze halverwege makkelijk kwijt). Tijdens het inlopen (drie rondjes atletiekpiste) leek de conditie toch nog niet echt dat – of waren het de zenuwen? – hartslag continu boven de 140, voor een lsd tempo. Bizar.

Soit, er was keuze tussen 3, 6, 9 of 12 km, ik had het op de 9 voorzien. De organisatie had niet gemakshalve voor rondjes van drie kilometer gekozen, maar voor een ronde van zes, die ingekort werd voor een kleine ronde van drie. Ik moest dus eerst de zes, daarna nog een rondje van drie. Op zich liep het lopen wel vlot – heel vlakke kilometers, met een vrij continu tempo (op de zware zandstroken en stevige hellingen na) tussen 5’13” en 5’30” per kilometer. Ok, het hielp ook wel dat ik voor een groot deel achter mensen van Mols marathonteam (of vmol.be) kon hangen, al bleef mijn tempo ook zonder hen wel behoorlijk overeind. Maar dat vaste tempo ging wel tegen een al even vlakke hartslag van (net geen) 170. Eigenlijk toch wel hoog. Plus: de kilometers van de organisatie bleken langer dan die van mijn horloge (dus mijn calibratie alleen maar ok voor lsd runs?): na de 9 km stond er iets meer dan 10 km op de teller (10,05 om precies te zijn). Als ik reken met die tien kilometer, kan ik tevreden zijn: 54’29”, dus aan 11 km/u, mijn target. Als het effectief maar negen was, is het een stuk minder natuurlijk: nog geen tien per uur…

Beetje gemengde gevoels dus uiteindelijk. Misschien had ik teveel verwacht, misschien een beetje last van de spanning/stress van het moment… of gewoon een mindere dag? Normaal hou ik mijn doel (voorlopig) wel aan: de 10 mile van Antwerpen in april in 1h20 (of zelfs 1u15: 12 km/u). Maar tegelijk vraag ik me af of ik me niet beter op de kortere afstanden toespits: tussen de drie en de zes kilometer. Misschien beetje flauw, maar als ik er meer plezier aan heb, waarom niet? Ik zal zien: in de voorbereiding naar de ten miles zit er een wedstrijd in van vijf of tien kilometer. Misschien probeer ik er wel een van vijf te vinden, om eens te zien hoe ver ik daar geraak. Het moet wel eens leuk zijn om bij de eerste helft van het deelnemersveld te aan te komen…

Oh en de volgende keer: een half uur voor de start de laatste slok energiedrank soldaat maken… zorg dat dat minstens een uur is!

(originally posted: 29-11-2011 18:51)

Nu ik toch bezig ben… Een van mijn grootste zorgen toen ik terug begon te lopen, was blessures. Want ook de grootste reden om te stoppen. Al heb ik nooit echte blessures gehad: eigenlijk steeds snel gestopt met lopen van zodra ik (aanhoudende) pijn had – doorgaans achillespezen. Het is nog te vroeg om echt te zeggen dat ik er nu vrij van ben, maar met een lager gewicht en een aangepaste loopstijl zou het beter moeten gaan.

Dus was ik ook erg blij dat ik daarnaast deze vond: balansoefeningen voor de enkel Als je dit dagelijks doet, voel je al na een paar keer waar de oefening werkt: enkel, achillespees, tot bijna halverwege de kuit. Opnieuw: ik ga niet beweren dat het een wondermiddel is, maar het zal zeker geen kwaad kunnen.

Ook erg interessant, al moet ik zeggen dat ik het nog maar een paar keer deed: Seven minute warm-up Vaak ga ik nog steeds gewoon zachtjes-aan op pad… Sinds de hype van stretching is overgewaaid, doe ik dat helemaal niet meer. Het zou zelfs slecht zijn dat (onmiddellijk) na het hardlopen te doen: door het hardlopen kunnen microscopisch kleine spierscheurtjes ontstaan – van de shock-absorptie. Die herstellen vrij snel, maar als je te snel zou gaan stretchen, kan je die doen verder scheuren…

Nog een heel interessante site, met ontzettend veel informatie over lopen, lopen , met hartslagmeter, loopschema’s (zeer uitgebreid, en zien er degelijk uit), en bv ook Test om aërobe drempel te bepalen

Uiteraard is er ook massa’s info om te tonen wat de impact is van een slechte loopstijl, bv deze voor zichzelf sprekende video’s (Harvard). Jip, zo ben ik er toe gekomen om te proberen hiellanden af te leren, en indien mogelijk zelfs (op langere termijn ) over te schakelen op POSE running technique

We zullen zien waar we geraken…

(originally posted: 02-11-2011 20:50)

Als je toch gaat hardlopen, en ook een beetje gericht wil trainen, wil je vroeg of laat wel wat meer weten dan je hartslag en de duur van een training weten. Afstand, en dus ook snelheid. Uiteraard ook eventuele rondetijden, maar zonder een correcte afstand heb je daar nog niet zo heel veel aan. Je kan proberen op een atletiekpiste te gaan lopen (maar die zijn naar het schijnt niet zomaar toegankelijk, in de meeste gevallen) of een ander looptraject zoeken met correcte afstandsaanduiding, maar dan zit je wel redelijk vast qua trainingslocatie.

Grosso modo heb je feitelijk twee verschillende mogelijkheden: iets op basis van GPS – en dus ‘altijd’ juist- of iets op basis van cadans – te calibreren, nooit 100% correct. Mijn hartslagmeter was aan vervanging toe (10 jaar oud), maar ik twijfelde heel hard tussen beide mogelijkheden. Met name een Garmin (bijvoorbeeld de alombejubelde ForeRunner 305 – GPS dus) of een Polar (RS300) of Suunto (T3d Running pack). Prijs zit overal niet te ver van elkaar (afhankelijk van de extra’s/opties/webshop). Maar er was nog een soort budgetoplossing mogelijk: mijn smartphone (Samsung Wave (8500)), want daar zit een GPS in.

Een paar apps geprobeerd, en allemaal afgekeurd:

Bada Tracker
Eigenlijk niet eens een running app, maar al bij al nog de beste van de test. Je kan bij het opstarten wel uit drie modi kiezen, waarvan een voor running: in dit geval gaat hij om de tien seconden je positie opslaan, ipv om de twintig (fietsen) of dertig (trekking, auto). Een van de grote voordelen hier is dat het scherm gelocked wordt, maw dat je de info (afstand, snelheid, gemiddelde snelheid enz) de ganse tijd door ziet. Het gaat op twee punten vaak fout: bij het uitlezen van de gpx file blijkt plots maar een deel van de route er op te staan (al heeft hij zelfs in dat geval wel de volledige afstand in zijn overzicht), en de snelheid/gemiddelde snelheid lijkt niet te kloppen. Zo geeft hij bijvoorbeeld nooit meer dan 6km/u aan, terwijl hij gemiddeld op 8 of 9 staat (en dat laatste klopt). Goed, de totale afstand is juist, maar je kan het dus niet gaan gebruiken om echt op snelheid te trainen.

SmartRunner
Vervelend dat het scherm niet wordt gelocked, en de algemene instellingen van het toestel helpen ook niet: max time out is 10 minuten. Dus je moet regelmatig over het scherm gaan vegen – net als bij de andere twee is de reactie van het toestel ontzettend traag wanneer de applicatie loopt, dus echt vervelend als de time out het toestel lockt. Dat is ook al vervelend voor het opzetten: je hebt geen idee wanneer je de training nu effectief hebt gestart (duurt tot 30 seconden voor je resultaat ziet), dus is het zelfs gebeurd dat ik de training al terug had afgesloten nog voor ik begonnen was. Voor de rest redelijk (behoorlijke website ook), maar met dezelfde gebreken als de volgende.

iMapMyRun
Absoluut beste website: veel statistieken, leuk om sowieso je trainingen in bij te houden – of je de app hebt gebruikt of niet. Maar zelfde probleem: heel traag, geen locking, en absoluut niet accuraat. Om een idee te geven van wat ik bedoel met ‘niet accuraat’: de plot op google maps van 7 rondjes finse piste (Tessenderlo). De piste is exact 1008m lang, en na zes ronden gaf de app… 6 km (en oneffen, ik weet het niet meer precies). Heel frustrerend, maar reden is duidelijk als je naar plot kijkt: de gps positie wordt maar met een groot interval opgeslagen, waardoor het lijkt alsof je onnoemelijk veel hoeken afsnijdt…

Resultaat: niet voor een gps-gebaseerde oplossing gekozen. Al weet ik dat je een forerunner kan instellen tot een interval van een seconde… Het is een Suunto T3d running pack geworden, dus met cadens sensor, en USB mini stick voor overzetten van training naar pc. En ook een heel aangename website om trainingsinfo op te slaan.

(Originally posted: 02-11-2011 20:02)

De zomer – voor zover we er een hebben gehad – ligt echt wel achter ons, tijd om een overzicht van wat er is gepasseerd:

– Pereira verklaart (Antonio Tabucchi): heel aangenaam om te lezen. Speelt zich af in de (begin)jaren van de dictatuur in Portugal. De hoofdrolspeler staat ver van de politiek & actualiteit, maar komt er uiteindelijk toch in aanraking mee. En besluit uiteindelijk te doen wat hij kan.

– Slaap! (Annelies verbeke): Leuk, zeker voor op vakantie. Blijft niet echt hangen, maar zeker ook niet slecht

– De Delta Deceptie (Dan Brown): er wordt nogal neergekeken op Dan Brown, maar zijn boek is wat het is – een goede page turner. Er komt uiteraard veel spitstechnologie aan te pas (die de indruk geeft dat de schrijver zijn huiswerk heeft gemaakt), redelijk wat wetenswaardigheden (in dit geval over leven in de zee, en over meteorieten), de onvermijdelijke romance en een bont allegaartje van personages – de een al wat karikaturaler voorgesteld dan de ander (en waarbij je dus weet: als ze niet sympathiek zijn, is de kans klein dat ze het einde van het boek halen). Soit, perfecte vakantielectuur.

– Z17 (Jef Geeraerts): duidelijk niet zijn beste werk in politiekringen, maar kan er mee door. Het helpt wel dat het een dun boekje is, op een avond uit. Niet slecht, maar al heel wat beters gelezen – van hem, en in het genre.

– De verloren dagboeken van Adrian Mole (Sue Townsend): tweede jaar op rij dat Griet iets van Adrian Mole mee heeft op vakantie, en opnieuw ook uitgelezen. Het blijven leuke, grappige boeken. Maar vooral de manier waarop de tijdsgeest (en politieke situatie/sfeer) wordt weergegeven, maakt het aangename (vakantie)lectuur.

– De Tuin van de Finzi-Contini’s (Giorgio Bassani): Nog eens een van de top 100 must reads die paar zomers geleden in De Standaard stond. Volledig terecht: heel mooi verhaal tegen de achtergrond van het opkomend fascisme, net voor de tweede wereldoorlog in Italië

– Gimmick! (Joost Zwagerman): van diezelfde lijst, maar ik vind er weinig aan. Drugs en een kunstenaarsmilieu: het zal wel een waarheidsgetrouwe weergave zijn van de kunstscene in de jaren tachtig in Nederland (en Europa), maar het kan me maar matig boeien.

– Tirza (Arnon Grunberg): de zakelijke, bijna afstandelijk/nuchtere stijl van Grunberg bevalt me wel, en dit boek op zich ook. Ergens heb ik wel het gevoel dat het verhaal (of het hoofdpersonage) nogal wat parallellen vertoont met ‘het aapje dat geluk pakt’ van dezelfde schrijver (jaren geleden gelezen), en daardoor had ik op de een of andere manier het gevoel op mijn honger te blijven zitten. Maar wel een redelijk boek.

– De eenzaamheid der priemgetallen (Paolo Giordiano): samen met de andere twee italiaanse auteurs duidelijk het beste uit de lijst. Veel hoef ik er niet over te vertellen (de plot laat zich niet zo makkelijk samenvatten), het is uitgebreid bejubeld in de pers. Terecht, voor mijn part.

– De gele rivier is bevrozen (Leo Pleysier): meegenomen omdat de naam van de auteur mij vaag iets zei, maar wel een succes. Redelijk dun boekje, snel uit, maar iets dat bij mij in de smaak valt: je ziet het hoofdpersonage opgroeien, in een evoluerende maatschappij tegen de achtergrond van een tante nonneke dat missiewerk verricht.

Nog twee waar ik aan bezig ben:
– Menens (Marc Reugebrink): net als laatste boek, meegenomen omdat de auteur mij iets zei. Beetje afwachten waar het naartoe gaat, maar het lijkt er ook op dat het met een specifieke tijdsgeest is (krakersbewegingen & extreem links in jaren 70/80).
– Lord of the flies (William Golding): ooit moeten lezen op school, en aangezien ook op die must read top 100 staat, opnieuw aan begonnen (opnieuw in het Engels dan nog wel).

(originally posted: 18-10-2011 19:42)

De plannen zijn ondertussen al aangepast. Eens gekeken naar de uitslagen van de vorige jaren (Kerstcorrida Herentals), en blijkbaar is het toch geen rustig wedstrijdje. Beperkt deelnemersveld, dat wel, maar heel snelle tijden. En: tweede kerstdag is nu ook weer niet zo ideaal.
Snel een alternatief gevonden: de Gaston Roelantsloop in Laken, een week eerder. Ik heb die een jaar of zeven (acht?) al eens gelopen. Leuke wedstrijd, groot deelnemersveld, wel zwaar (hellend) parcours. Toen overigens ook bij stukken ontzettend modderig. Soit, Griet heeft het ook liever niet: december is een erg drukke maand. Plus: als het sneeuwt zoals vorig jaar, weet ik niet of het een goed idee is.
Nog een alternatief: Bosloop Keihoevel (Balen). Is voor Kom op tegen Kanker, keuze tussen 3, 6, 9 en 12 – afhankelijk van de voorbereiding wordt het 6 of 9, denk ik. Is wel al op 27/11, dus ‘maar’ acht weken voorbereiding, we zullen zien.

Ondertussen wel gemerkt dat mijn euforie wat mag getemperd worden: mijn 6 km loop, blijkt nog geen 5,5 te zijn, mijn gemiddelde dus eerder 8 per uur. Doel is wel die wedstrijd aan 11 te lopen, we zullen zien…

(originally posted: 02-10-2011 06:53)

Nu ik omwille van de hoge cholesterol op dieet ben en meer aan sport doe, is de conditie terug stukken beter. Tot nu toe was het sporten beperkt tot home trainer & cross trainer: niet direct veel zin om terug te gaan lopen. Enerzijds omwille van de vele halve blessures vroeger, maar ook omdat mijn loopschoenen niet echt meer top zijn. Het is stom, maar nooit echt fan geweest van de Brooks die ik heb. Nochtans gekocht in een echte hardloop-speciaalzaak in Duffel, met prima advies. Alleen: ze zijn lomp, en ze zien er (vooral) lomp uit. Dat komt een beetje door mijn gewicht & lengte (ik woog toen niet zoveel meer dan nu), maar ook door mijn overpronatie.Mijn ASICS daarvoor waren ook voor pronerende lopers, maar veel meer tevreden van geweest. Al moest er nog een extra zool in om blaren te vermijden.

Maar omdat Griet ook terug meer aan sport wil gaan doen (lopen & fitness), een keertje mee gaan lopen in het bos hier. Heel erg op het gemak – haar tempo – en tot mijn verbazing ging mijn hartslag niet echt over de 135. Nooit gedacht dat dat haalbaar was. Omdat ik er toch erg had van genoten, nog eens opnieuw gaan lopen – intervaltraining deze keer. Opnieuw best tevreden, ook over de recuperatie (hartslag zakte snel en voldoende), en dus toch weer wat meer zin. Al was de pijn die ik halverwege voelde wel duidelijk: stevige blaar op allebei de voeten, aan de binnekant (boog) van de voet. Ondanks de speciale inlegzool. Dus het werd duidelijk: als ik terug meer zou gaan lopen, zou het niet met die schoenen zijn.

Maar om opnieuw 120 a 150 euro uit te geven, en dan nog niet weten of er effectief wel weer zou gelopen worden, dat is ook zonde. Tot ik zag dat Decathlon nu ook een huismerk heeft voor loopschoenen (Kalenji, ik vermoed opvolger van Domyos). Voor een 80 euro of zo al een loopschoen, geschikt voor paden, voor lopers van meer dan 80 kg met overpronatie: Kalenji Kiprun CT. Nog steeds een vrij zware schoen (iets boven de 400 g), maar dat is toch al een 100g minder dan die Brooks.

Deze middag een eerste keer een rustige training (hr gemiddelde: 138) mee gedaan, en tot mijn verbazing vlotjes 6 km in net geen 40 minuten – dus 9 km/u, zonder iets van looptraining. Het begint dus serieus te kriebelen. En daar kan je maar beter wat mee aanvangen: eens gezocht of er hier op het einde van het jaar niet ergens een loop is van een km of tien. Eentje gevonden: Kerstcorrida Herentals. Beginnen terugrekenen, en schema opgesteld van 12 weken, te beginnen dinsdag 4 oktober. Niet met de bedoeling er keihard weer in te vliegen, want dan lig ik gegarandeerd voor november al terug in de lappenmand. Dus rustig opbouwen naar maandag 26 december. En rustig betekent in dit geval ook: op dinsdag een looptraining (snelheid of interval), en op zondag (lange duurloop); maar de trainingen op donderdag en zaterdag worden vervangen door crosstrainer of hometrainer sessies. Proberen een gelijkaardige inspanning te doen, en hopen dat achilles/knie/heupproblemen op deze manier achterwege blijven. Wordt vervolgd..

(originally posted: 20-09-2011 18:41)