These boots are made for walking

De operatie zelf is erg vlot verlopen. Ik had vooral schrik van de epidurale, maar dat viel mee – al blijft het een vreemde gewaarwording… Inhoudelijk dan: blijkbaar hebben ze redelijk veel van mijn meniscus moeten wegknippen. En gemerkt dat ook het kraakbeen niet in al te beste staat is. En vooral dat is slecht nieuws (wel, de combinatie in feite). In de papieren achteraf bleek dat er voorgesteld wordt om… gelinspuitingen te doen in de knie. Ik moet het nog op de controle met de orthopedist bespreken, maar waarschijnlijk: bye bye hardlopen…

Soit, de revalidatie. Ik had schrik dat ik het een beetje had onderschat – had er nauwelijks wat van voorgesteld. Maar ik moet zeggen: het valt ontzettend mee. Nu ja, als je zowat de ganse tijd met je benen omhoog ligt in de zetel, heb je ook weinig reden om te klagen. De enige pijn die ik heb gehad, was de eerste dagen het drukverband op de wondjes van de operatie. Gelukkig mocht dat verband er na een paar dagen af. Uiteindelijk is dat zowat de enige pijn die ik heb gehad: niks in de knie, enkel van de incisies van de kijkoperatie.

Wel een beetje schrik gehad na de eerste paar keer op de hometrainer: door teveel op tablet bezig te zijn, veel te hard gegaan. Waardoor de zwelling terug leek toe te nemen. Maar goed, nu let ik er op om vlak na een hometrainersessie ijs te leggen, zodat de zwelling eerder afneemt.

Nu deze week naar huisarts om draadjes te verwijderen (laat het toch hopen), en dan volgende week donderdag (drie weken na operatie) op controle bij orthopedist. Benieuwd…

Eerst van plan geweest precies een week na operatie al te gaan werken, maar dat was overdreven optimistisch, en ook niet praktisch (tien dagen flebitis spuitjes). Vanmorgen laatste spuitje gehad, dus dat is voorbij. Volgende idee was om nu maandag al naar Merelbeke te rijden (meerijden, want mag nog niet zelf rijden). Maar alles samen is dat twee keer een dik uur in de wagen, en dan nog eens 8u achter een bureau.. Misschien in een keer een beetje teveel van het goede. Ik begin wel terug met werken nu maandag, maar nog van thuis. Dus woensdag eerste keer naar Merelbeke. Dat laat mij toe om maandag en dinsdag nog te revalideren, dwz twee keer (minstens) een half uur op hometrainer, en daarna ijs…

Vorige week terug naar de dokter, want de drie maanden waren ongeveer om. En jawel, cholesterol-totaal is effectief gezakt, tot 205. Dat het lager zou zijn, was wel al duidelijk: die zeven kilo kwijt in drie maand kon tellen als hint. Met de dokter besproken, en het kan ook wel kloppen: blijkbaar staat broodbeleg inderdaad bekend als een boosdoener wat cholesterol betreft.

Goed nieuws dus, de inspanningen zijn beloond. Aan de andere kant: het betekent wel dat ik dus voor de rest van mijn leven op deze manier verder moet. Goed, het sporten is wel leuk – ik heb me al jaren niet meer zo fit gevoeld, maar er zijn toch redelijk wat dingen die ik de laatste maanden gewoonweg niet meer heb gegeten. Kaas zoveel mogelijk mijden – zelfs light kaas, want zo light is dat niet – geen bier gedronken, geen choco meer, geen paté of ander vleesbroodbeleg buiten kip & kalkoen, zo goed als geen chocolade meer, geen ijs meer… Denk niet dat het te verwachten is dat ik al die dingen nooit meer eet of drink. Maar het zal alleen in speciale gevallen zijn.

Soit, rode wijn mag nog. En ik geniet meer van verschillende soorten fruit, ook van noten. Ook een uitdaging: desserten & recepten voor koekjes/gebak waar zo weinig mogelijk boter & ei in zit. (Ondertussen al dergelijke koekjes geprobeerd, en was succes 🙂 )

Andere uitdaging: uit eten. Bijna niet gedaan de laatste weken, en het is toch een grote opgave. Even snel iets eten, blijkt toch een redelijke opgave… Slaatjes (uit & thuis) gaan er voorlopig nog vlot in, maar eens het midden herfst is, zal dat toch moeilijker worden, denk ik.

(Originally posted: 18-08-2011 19:27)

Sinds een paar jaar volg ik mijn cholesterol op, ttz: laat ik die af en toe meten. Vroeger daar nogal wat tantes en nonkels over bezig gehoord, dus het zit in de familie. En aangezien ik zelf graag eet: beter maar in het oog houden.

Van de eerste keer dat ik het liet meten was het al meteen prijs: de grenswaarde is 190, en ik had iets tussen 230 en 240. Te hoog dus, maar dat verbaasde me toen niet, ik was namelijk net terug uit het buitenland – consulting in Luxemburg en Nederland, met bijhorend restaurant-, kantine- en hotelbezoek. Te hoog, maar ook weer niet zo hoog dat onmiddellijk medicatie nodig was. ‘Beetje op letten’, was het advies van mijn huisarts. Als ik mij goed herinner was het bij de volgende meeting hetzelfde – iets in de range van 230. En ook het advies hetzelfde: beetje op letten. Ook al antwoordde ik ‘ik let er al een beetje op’, dan kwam de repliek ‘nog een beetje beter op letten dan’.

Soit, eind 2009 zelf wat meer gaan letten op wat ik at – want ook de weegschaal liet zich niet altijd onbetuigd – met beterschap in januari 2010: cholesterol-waarde van 209. Dus een stuk beter. Alleen: nog te hoog.

Tot ik mei dit jaar opnieuw liet testen: 275. Nochtans zelden frituur (het is ten huize hier met de kalender: eens om de drie weken – een eigen frietketel hebben we niet eens), en voor de rest ook geen uitspattingen – zelden desserts en zo. Mja, heb wel een ijsmachine (hoewel niet al te vaak gebruikt), en had ik zelf wel paar dingen geprobeerd de weken ervoor. En in het weekend af en toe een goed bier (in de zin van: Leffe 9 of tripel, tripel karmeliet, keizer karel). Maar toch: ik hou snoep, cake, chips en dergelijke vrij ver van mij – ook bijvoorbeeld bij verjaardagen op het werk… Ook weinig tot geen suikerhoudende frisdranken. Het enige waar ik niet aan wilde raken was chocolade (af en toe een ‘latje’ voor het slapengaan), kaas (op de boterham en in gerechten) en choco.

Maar bon, 275 is echt wel hoog, dus toch het dieet van de dokter beginnen volgen. Eigenlijk met de overtuiging dat het er niet toe doet: het zit in de familie, we gebruiken voornamelijk olijfolie enz enz… Maar met het idee dat de enige manier om te bewijzen dat het niet werkt, het toch strikt volgen is, mijn beste beentje voorgezet. Het is uiteindelijk maar voor drie maand, dus beetje mijn best doen moet wel lukken. Wel met achterliggende gedachte: stel dat ik het wel moet blijven volgen – de rest van mijn dagen – nu niet gaan overdrijven en zorgen dat het sustainable is…

De nieuwe bloedafname is pas over drie weken, maar vrees dat ik toch al een beetje moet bijdraaien. Als het toch niks uitmaakt, want familiaal, en ik lette ervoor al op mijn voeding… is het moeilijk te verklaren dat ik ondertussen toch al 6 – 7 kilo lichter ben geworden 🙂

(originally posted: 24-07-2011 20:32)